5 საუკეთესო თეატრი უკრაინაში, რომლებიც ნამდვილად უნდა ნახოთ

თუ გგონიათ, რომ თეატრი რაღაც მკაცრი, მოსაწყენი და „თქვენი საქმე არ არის“, დიდი შანსია, უბრალოდ ჯერ ვერ მოხვდით საჭირო ადგილას. უკრაინაში ისეთ სცენებს შეხვდებით, რომ თმის ყალყზე დაყენება არაფერია — გეგონებათ, რაღაც საოცრის მოწმე ხართ. Getmancar-ის ბლოგის რედაქცია გთავაზობთ იმ თეატრების ჩამონათვალს, რომლებიც არ მოგაწყენენ და გულგრილს ნამდვილად არ დაგტოვებენ — ყველას თავისი სტილი და სული აქვს.

უკრაინის ეროვნული ოპერის თეატრი (კიევი)

ეს ერთ-ერთი უძველესი თეატრია ქვეყანაში — 1901 წელს გაიხსნა. შენობას ბევრი გადაუტანია: 1911 წელს, სპექტაკლის დროს, აქვე მოკლეს პრემიერ-მინისტრი სტოლიპინი; 1988 წელს კი სტუმრად იყო მარგარეტ თეთჩერი, ხოლო 2000-იანებში — ლუჩანო პავაროტი მღეროდა ამავე სცენაზე.

შიგნით — თითქოს სასახლეა: ოქროსფერი მორთულობა, სარკეები, ბრწყინვალება. თუნდაც ოპერა არ იყოს თქვენი სტიქია, უბრალოდ გარემოს გამოც კი ღირს შესვლა. თან ბილეთები ხშირად უფრო იაფია, ვიდრე რესტორანში ვახშამი. რეპერტუარი კი — გედების ტბიდან კარმენამდე, კლასიკიდან თანამედროვე დადგმებამდე. თეატრში 1500-ზე მეტი ადამიანი მუშაობს — ფაქტობრივად პატარა ქალაქივითაა.

ფაქტი: უკრაინის ეროვნული ოპერა ერთ-ერთი იშვიათია აღმოსავლეთ ევროპაში, რომლის ბალეტის დასმა იაპონიაში, კანადასა და სამხრეთ კორეაში იმოგზაურა.

მიხაილ მელნიკის თეატრი „კივილი“ (დნეპრო)

სრულიად უნიკალური მოვლენაა — ერთი მსახიობის თეატრი. მიხაილ მელნიკი უბრალოდ არ თამაშობს — ის უკვე 30 წელზე მეტია ცხოვრობს ამ პროექტით. 1989 წლიდან მან და puesta დაახლოებით 50 სპექტაკლი, ტექსტიც თავად დაწერა, დეკორაციებიც თავად დახატა და ყველა როლიც თვითონ შეასრულა. მარტო.

დარბაზი პატარაა — მაქსიმუმ 40 ადგილი. არც აფიშები, არც წითელი ხალიჩები. ყველაფერი მინიმალისტურადაა — მაგრამ ის ენერგია, ხიბლი და გულწრფელობა რაც მელნიკს აქვს — საკმარისია მთელი საღამოსთვის. ის დგამს ცვაიგს, გოგოლს, ბულგაკოვს, დოსტოევსკის — და ყოველი სპექტაკლი თითქოს თავში გაწყლილივით გაღვიძებს. კარგი გაგებით.

ფაქტი: ბოლო 35 წელიწადში მიხაილ მელნიკმა 4,000-ზე მეტი სპექტაკლი ჩაატარა. და დღემდე ყველა ბილეთი იჭრება.

ოლღა კობილიანსკას სახელობის თეატრი (ჩერნოვცი)

ქალაქის შუაგულში მდებარეობს და არქიტექტურის მოყვარულთათვის უკვე ეს საკმარისია იქ მისასვლელად. თეატრი ავსტრიელი არქიტექტორების — ფელნერისა და ჰელმერის პროექტით აშენდა 1905 წელს — მათვე აქვთ შექმნილი თეატრები ვენაში, ოდესასა და ზაგრებში.

შიგნით — ლაქი, ბრჭყვიალა ჭაღები, მორთული ლოჟები და ღრმა წაბლისფერი დეკორი. რეპერტუარი — უკრაინული კლასიკიდან მსოფლიო დრამატურგიამდე. აქ დაყენებულია მაკბეტი, ქარიშხალი, მოსამსახურეები, ტყის სიმღერა — და ყველაფერი მაღალი ხარისხით. მსახიობები აქ კულტურის ნაწილია. თუ გაგიმართლდათ და ტურნეს დაესწარით — რაღაც გამორჩეული გამოცდილება დაგრჩებათ.

ფაქტი: თეატრის სცენა ერთ-ერთ საუკეთესოდ ითვლება აკუსტიკის თვალსაზრისით — ხმა დარბაზში უბრალოდ გეხვევა გარს.

ოდესის თოჯინების თეატრი

არსებობს 1932 წლიდან — ერთ-ერთი უძველესი თოჯინების თეატრია უკრაინაში. მაგრამ მისი ღირებულება ასაკში კი არაა — არამედ დამოკიდებულებაში. ყველა დეკორაცია და თოჯინა იქვე, თეატრის სახელოსნოში იქმნება. იქ მუშაობენ მხატვრები, სკულპტორები, მაკეტისტები — და ყველა მათგანი გულით ქმნის თავიანთ ხელოვნებას.

აქ თამაშობენ ზღაპრებს, ფილოსოფიურ იგავებს, აბსურდულ ისტორიებს — როგორც ბავშვებისთვის, ისე უფროსებისთვის. დადგმულია სპექტაკლები ჩეხოვის მიხედვით და კაფკაზეც კი. ჰო, თოჯინებსაც შეიძლება ჰქონდეთ სიღრმე და ეგზისტენციალური ტანჯვა.

ფაქტი: თეატრს 1000-ზე მეტი თოჯინა აქვს — კლასიკურიდან მექანიკურ და ჩრდილოვან თოჯინებამდე. ზოგიერთი სპექტაკლი საერთოდ სიტყვების გარეშე იმართება — მხოლოდ მოძრაობითა და სინათლით.

ხარკოვის მუსიკალური კომედიის თეატრი

ერთ-ერთი ყველაზე ხალისიანი და ცოცხალი თეატრია უკრაინაში. დაარსდა 1929 წელს, ხოლო ამჟამინდელ შენობაში 1978 წლიდან ფუნქციონირებს. მის სცენაზე არაერთი მიუზიკლი, ოპერეტა და მუსიკალური შოუ გასულა.

სტილი — მარტივი, მუსიკალური, ენერგიული. სილვა, მფრინავი ღამურა, ჩემი მშვენიერი ლედი, ნოტრ-დამი, ტრუფალდინო — ყველაფერი მსუბუქად და ხალისით. ასევე დგამენ თანამედროვე მიუზიკლებს ახალგაზრდებისთვის — ცოცხალი ვოკალით, ქორეოგრაფიითა და იუმორით.

ფაქტი: 2021 წელს თეატრმა მიიღო აკადემიური სტატუსი და გახდა საერთაშორისო პროექტის MusicArtHub-ის ოფიციალური სცენა, სადაც პრემიერა აქვს თანამედროვე უკრაინულ მიუზიკლებს.

თითოეული ამ თეატრს თავისი სამყარო აქვს. ზოგან — ფუფუნება და დიდებულება, სხვაგან — თოჯინები და ფილოსოფია, ან სულაც ერთი ადამიანი მართავს მთელ დარბაზს სპეციალური ეფექტების გარეშე. თუ გინდათ კულტურული გამოცდილება, რომელიც ნამდვილად დაგრჩებათ მეხსიერებაში — სცადეთ რომელიმე. იქნებ, იქ დაიწყოს თქვენი რომანი თეატრთან.